Binnenkijken bij Claire (vinoloog en eigenaresse van het Wijninstituut) en Martin (hoofd HR en communicatie bij NIBC). De lichte woning is op steenworp afstand van de Bergse Voorplas. Op een zonnige dag zie je vanuit de woonkamer vele bootjes voorbijvaren.  ​​​​​​​
Tien jaar geleden is het stel met hun kinderen hier komen wonen. Verhuizen stond toentertijd niet op de planning, want eigenlijk woonde ze in een prima huis in Schiebroek. Een geliefde bezigheid van Claire is om op Funda woningen te bekijken. Voornamelijk uit nieuwsgierigheid naar andere interieurs. Op een dag kwam dit huis voorbij en nam haar aandacht in beslag. Op de foto’s werd niet gelijk duidelijk hoe de indeling was, maar de sfeer en de locatie waren voldoende voor het maken van een afspraak. 
Claire: ‘De ochtend van de bezichtiging liep ik samen met twee vriendinnen de hond uit te laten. Enthousiast vertelde ik over het huis en vroeg of ze mee wilden gaan om te kijken. Beide dames waren verbaasd dat uitgerekend ik, degene met een huis waar niks op aan te merken viel, ergens anders wilde kijken.’ In hun ogen zonde van de tijd en dus ging Claire die middag alleen erop af. Al na een kort rondje door het huis was ze overstag en zag zichzelf er al helemaal wonen. Martin had enkel nog de foto’s op Funda gezien, liet Claire haar gang gaan, maar was zelf niet van plan te verhuizen. Totdat Claire die middag opbelt met de mededeling dat ze een optie had genomen op het huis. Het was nog net voor de crisistijd en alhoewel huizen niet als warme broodjes over de toonbank gingen, had ze toch het gevoel er snel bij te moeten zijn. Door een geremd enthousiasme kon Martin pas een paar dagen later tijd maken om langs te gaan. Die vrijdag gingen ze met de kinderen erbij het huis bezichtigen en eenieder zag de charmes van de woning. De maandag daarop deden ze het eerste bod en vanaf dat moment zijn de onderhandelingen begonnen.  
'De schilder zag de gekozen kleuren niet samengaan.'  
Aan het huis hoefde niet veel veranderd te worden. Voor het frisse is zowel binnen als buiten alles opnieuw geschilderd. Claire: ‘De kleurkeuzes is een soort onrust in mij. Dan wil ik iets veranderen in huis, maar weet eigenlijk ook niet wat. De oplossing is dan telkens een andere kleur op de muur. De inspiratie haal ik vaak uit tijdschriften.’ Net zoals bij de openhaard, daar had ze een combinatie van een goudtint met beige voor bedacht. De schilder die de haard kwam verven liet eerlijk weten dat hij deze kleurcombinatie echt niet vond kunnen. Zelfs naderhand heeft hij er nog vaak over gemopperd. 
'Het kolenhok is als verrassing voor haar verjaardag omgebouwd tot wijnkelder.'
Claire is vinoloog en toen zij haar diploma had behaald ging ze met het proefgroepje een weekend op stap. Als verrassing voor haar verjaardag hebben Martin en hun zoon een wijnkelder gemaakt in huis. Vroeger was het een kolenhok waardoor er een geschikte constante temperatuur is. Martin is er nog trots op dat hij met zijn kantoorhanden, zoals hij zijn eigen klusvaardigheden omschrijft, in staat was om planken te zagen, te verven en te monteren. Mochten ze een nieuwe keuken nemen is er in ieder geval geen klimaatkast meer nodig.
Voor de inrichting van het huis is het stel naar Eijerkamp gegaan. Samen met een styliste in de winkel hebben ze volledig naar hun voorkeuren voor het interieur gekeken. In huis hebben de twee wel graag dat er een balans is en dat het klopt met de afstemming van verschillende materialen en kleuren. Een bepaalde stijl vindt Claire het zelf niet. Ze probeert voornamelijk zo veel mogelijk frutsels weg te houden. Om toch de gezellige sfeer te behouden werkt ze vooral met kaarsen, planten en bloemen. Net zoals gezellig licht ook een belangrijke factor is. De lampen boven de tafel hebben ze via een vriend gekocht. Er zit een dimmer op, maar die deed het eerst niet waardoor de lampen te fel waren voor tijdens het eten. Overdag is de eettafel voor Claire haar kantoor, zeker in de winter was het nog weleens handig om een enorme lichtbron te hebben, toch zijn ze blij dat het licht nu wel instelbaar is. 
Tijdens een zoektocht naar een nieuwe bank kwamen ze deze tegen op een beurs. Hij is van het merk B&B Italia en viel hen gelijk op. Er hing een behoorlijk prijskaartje aan, dat was wel even slikken en sparen. Van huis uit heeft Claire de liefde voor design meegekregen. De eettafel van Piet Boon zagen ze ook bij Eijerkamp staan met een grote antieke kast en een hele grote kroonluchter erboven. Tijdens een etentje bij een restaurant van Sergio Herman in Zeeland bleven ze overnachten bij Pure C in Cadzand. Op het terras daar staat deze tafel in de tuin variant. Toen waren ze al verkocht door het strakke design. Ondertussen hebben ze heel wat gedoe ervaren met de tafel. Aangezien de poten schuin staan kan je hem niet makkelijk verschuiven, zo is de poot een keer gescheurd. Een andere keer zat er een brandvlek in het tafelblad waardoor die vervangen moest worden. Claire: ‘Piet Boon heeft ook een hele mooie keuken, die komen we zo vaak tegen, maar door de hoeveelheid ellende die we met de tafel hebben gehad, gaan we dat niet doen.’
'Toen bleek dat wij het winnende bod hadden, is er gelijk een fles champagne opengegaan.'
Aan het schilderij in het trapgat zit nog een bijzonder verhaal. De schilder is Claire haar oom die inmiddels is overleden. Twee jaar geleden werd er op Martin zijn werk een veiling gehouden met enkel schilderijen waar ook dit kunstwerk tussen zat. Claire: ‘We kregen een lijst waar alles op stond beschreven en bij toeval zag ik deze er ook tussen staan. Gelijk heb ik mijn tante gebeld om te vragen wat de waarde ongeveer zou zijn. Zij liet weten dat we behoorlijk ver konden gaan voordat het niet meer in verhouding stond.’ Het was een echte strijd, lang waren ze de enige geïnteresseerden. Pas in de laatste week kwam de veiling voor het schilderij op gang en was er ook nog een andere bieder. Dat bleek iemand te zijn waarvan de vader een galerie had met veel werk van dezelfde schilder. 
Op een vrijdagavond werd de veiling gesloten en Claire wilde er door alle zenuwen niks meer van weten. Het ene moment brachten zij een bod uit en dan kwam er weer een tegenbod, zo bleef het een hele tijd doorgaan. Uiteindelijk stelden ze voor zichzelf wel een grens, het moet immers wel reëel blijven. Bij elk bod werd de tijd verlengd en om 20:45 uur zei Martin opeens ‘we hebben hem!’ Uiteindelijk toch nog voor weinig geld, maar ze hebben wel meer betaald dan ze van plan waren. Nu was het een derde van de waarde. De fles champagne is gelijk diezelfde avond nog opengegaan. Hier moest op geproost worden. 
Een aantal dagen later komt Martin thuis met de mededeling of er even kan worden geholpen om het schilderij uit de auto te halen. Claire: ‘We hadden het schilderij op foto’s gezien, maar ik realiseerde mij niet dat het zo groot zou zijn. Waar moeten we het ophangen?’ De klusjesman is komen helpen en die heeft allerlei fratsen uitgehaald met een ladder die kan klappen en vouwen. Hij is zeker wel een uur of twee bezig geweest om het voor elkaar te krijgen. Gelukkig is het een bekende en doet hij het puur voor de hobby erbij, in zijn normale werk vliegt hij. Vorig jaar kwam de schilder en moest het schilderij er weer af, daar hebben ze de klusjesman toch maar weer even voor laten komen. Bij een poging het zelf te doen gleed de ladder weg, die heeft de val niet overleefd, gelukkig zijzelf wel. 
Met het interieur bezig zijn heeft Claire altijd erg leuk gevonden, maar tegelijkertijd ook heel moeilijk. Zo blijft de slaapkamer een plek waar ze nooit helemaal tevreden over zijn. Er heeft een keer een styliste meegekeken naar de inrichting, ondertussen is ook dat plan al minstens zes keer aangepast. Een nieuw jaar betekent eigenlijk altijd ook wel weer een nieuwe kleur. De schilder denkt inmiddels al bij zichzelf ‘oh daar gaan we weer, wat heb je nou weer uitgezocht?’ Claire: ‘Om een of andere reden hebben schilders bij ons altijd iets tegen onze plannen. Terwijl het niet eens steeds dezelfde mensen zijn, maar ze komen wel van hetzelfde bedrijf. Nou kan ik mijzelf ook helemaal uitleven bij de wand met kleurstalen in een bouwmarkt. Hiervoor hadden we nog een paarse slaapkamer.’ De schilder leek het veel te donker, toen het er eenmaal opzat vond ook hij het toch wel geslaagd. Sterker nog diezelfde week had hij thuis ook die kleur op de muren aangebracht. Inmiddels is het allemaal weer groen, hoe lang dat blijft is nog de vraag. 
Claire: ‘We hebben ook wat Thaise invloeden in huis omdat we een geadopteerde zoon hebben uit Thailand. Nou zijn we van die stijl wel een beetje afscheid aan het nemen, alhoewel ik meer dan Martin. Ook mijn broer woont daar. De Thaise sfeer heeft deels als achtergrond onze zoon Niklas en deels omdat wij er veel mee hebben.’ Gemiddeld gaan ze één keer per jaar die kant op, maar proberen zelfs twee keer te gaan. Elke keer nemen ze toch weer een souvenir mee dat daar veel leuker lijkt dan als je er eenmaal mee thuiskomt. Voorheen waren de Oosterse sferen een trend in de interieurwereld, maar dat zie je ook afnemen. Een foto van hun zoon, wat ook Thais oogt, mag natuurlijk blijven maar de overige spullen zullen langzaamaan verdwijnen laat Martin weten.
De handjes aan het hoofdeinde van het bed zijn gekocht toen Claire haar vader net was overleden. Hij was op vakantie in Thailand en werd daar heel erg ziek. Samen met haar moeder en broer heeft ze daar een week lang in het ziekenhuis gezeten. Tijdens dat verblijf heeft Claire de handjes gekocht, die nu toch een dierbare herinnering met zich meedragen. 
'Het kleine terrasje is de ideale plek om de dag te beginnen met een kopje koffie.'
De tuin is ontworpen door twee jongens uit Gouda. Toen ze hier kwamen wonen hebben ze gelijk buiten aangepakt. In de schuur achterin de tuin zit een sauna, als je vanaf daar naar buiten stapt zit je nog beschut onder de pergola. De trap vanaf het huis liep eerst gelijk door naar beneden. Met de verbouwing hebben ze een klein terrasje er nog naast laten aanleggen. Eigenlijk nemen ze nooit de moeite om aan de grote tafel te eten en zitten ze daar bijna altijd. In de ochtend met een kopje koffie en de krant erbij is het volgens Claire een heerlijke plek. Bij één van de eerste tekeningen stond er op de plaats waar de tafel nu staat een jacuzzi getekend. Door het gebrek aan de nodige privacy hebben ze dat toch maar niet gedaan. Martin wilde eigenlijk liever buiten Rotterdam wonen, een huis met veel grond eromheen. Aangezien Claire zelf liever in de buurt van de grote stad bleef wonen, is deze tuin gelukkig een mooi compromis voor beiden.